• Podłogi drewniane. Wykonywane są głównie z krajowych odmian drewna. Równie popularne są gatunki liściaste jak i iglaste. Pierwsze charakteryzuje duża twardość, drugie są natomiast bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne, ale tańsze. Ostatnio coraz większą popularnością cieszą się rozmaite gatunki drewna egzotycznego.
Mają one znakomite właściwości użytkowe. Na przykład pochodzący z Południowej Azji kempas ma znacznie większą twardość niż nasz rodzimy dąb, czy też uważany za szczególnie wytrzymały, klon kanadyjski. Tek czy iroko, zaimpregnowane naturalnymi olejami, nadają się do układania w pomieszczeniach mokrych - np. w łazienkach.
• Podłogi z desek. Do ich wykonania stosuje się na ogół drewno sosnowe (rzadziej świerkowe i jodłowe) o grubości co najmniej 28 mm. Deski łączy się najczęściej na wpust oraz własne pióro. Jego szerokość powinna być o 1 mm mniejsza niż głębokość wpustu, aby łatwiej było zapewnić zetknięcie się górnych (licowych) płaszczyzn desek. Deski można także łączyć na tzw. zakładkę (połączenie schodkowe).
Przybija się je najczęściej do legarów ułożonych na stropie (prostopadle do desek). Pod legarami powinny być umieszczone pasy izolacji przeciwwilgociowej (z folii lub papy), a na nich pasy materiału tłumiącego dźwięki. W stropie drewnianym funkcję legarów pełnią belki stropowe.
Pod posadzką z desek należy zapewnić przepływ powietrza. W tym celu trzeba zadbać, aby tuż przy ścianach pozostawić szczeliny. Z tego samego powodu legarów nie wolno układać od ściany do ściany
• Parkiet. Ta tradycyjna posadzka drewniana wykonana jest z twardych deszczułek drewna liściastego: dębu, buku, jesionu, brzozy (najczęściej grubości 22 mm). W najpopularniejszym z typów parkietu, oznaczanym symbolem P2, dwa sąsiednie boki mają wpust, pozostałe dwa - pióro.
Ponadto wokół dolnej części deszczułki biegnie wrąb tworzący mały trapezowy rowek (podczas układania wchodzi w niego masa klejąca, co zapewnia dobre związanie z podłożem).
Deszczułki przytwierdza się do podłoża za pomocą kleju. Oprócz tradycyjnego, ale nadal używanego lepiku, stosuje się również nowoczesne kleje dyspersyjne (zawiesina kauczuku, zwykle syntetycznego, w wodzie).
Ponieważ szkodliwe opary rozpuszczalników ulatniają się przez dosyć długi czas, pomieszczenia, w którym je zastosowano można użytkować dopiero po upływie okresu karencji (podawany jest on zazwyczaj przez producenta danego kleju).
•Mozaika. Deszczułki wykonuje się z twardego drewna liściastego o wymiarach ok. 3x10 cm i grubości 8-10 mm. Łączy się je po kilka w kwadraty, prostokąty lub romby Są one naklejane fabrycznie na arkusze papieru lub (coraz częściej) na siatkę termoplastyczną. Powstają w ten sposób spore i łatwe do układania elementy
• Materiały z drewna klejonego warstwowo. Lite drewno pod wpływem wilgoci paczy się oraz ulega zwichrowaniu. Takim zniekształceniom nie ulegają natomiast elementy posadzkowe z drewna klejonego warstwowo. Mają one grubość 7-22 mm, z czego 2,5-7 mm stanowi warstwa wierzchnia.
Ich długość to 60-250 cm, a szerokość 7-17 cm. Deski składają się z trzech warstw. Dolna wykonana jest ze sklejki, środkowa z drewnianych listewek ułożonych poprzecznie względem włókien dolnej, a wierzchnia to kilkumilimetrowej grubości deszczułki z twardego drewna, najczęściej liściastego (dąb, buk, klon, wiśnia, orzech, jesion, brzoza) lub egzotycznego (np. mahoń i jego odmiany), rzadziej iglastego (sosna, modrzew), spotyka się też bambus.
Warstwa wierzchnia może być woskowana albo lakierowana. Część producentów oferuje panele w nietypowych rozmiarach, np. kwadratów. Deszczułki bywają często ułożone we wzory - jeden panel wygląda jak wiele idealnie ułożonych deszczułek parkietu ozdobnego. Krawędzie, zwłaszcza mniejszych elementów mogą być wyprofilowane w pióro i wpust.
Posadzki z desek klejonych warstwowo układa się jako podłogi pływające. Oznacza to, że nie mocuje się ich do podłoża, ale układa na matach z pianki polietylenowej o kilkumilimetrowej grubości. Maty izolują posadzkę cieplnie oraz akustycznie. Poszczególne deski łączy się na pióro i wpust, co zapobiega ich przesunięciom.
Elementy podłogi pływającej łączy się klejem lub na tzw. zatrzaski. To drugie rozwiązanie nie tylko przyspiesza i ułatwia prace, ale pozwala także na zdemontowanie podłogi bez zniszczenia elementów.
(Fotografia tutułowa: Kährs)
Najczęściej komentowane