Wykończenie wnętrza domu

Poszycie mogą stanowić natomiast:
- płyty gipsowo-kartonowe;
- płyty gipsowo-włóknowe;
- płyty drewnopochodne - wiórowe, sklejka, płyty OSB.

Zdecydowanie najpopularniejsze są płyty gipsowo-kartonowe, produkowane w kilku odmianach:
- GKB - zwykłe przeznaczone do pomieszczeń suchych;
- GKBI - o zwiększonej odporności na zawilgocenie, lecz nie odporne na bezpośrednie działanie wody. Stosuje się je w łazienkach i kuchniach. Mają charakterystyczny zielony kolor kartonu;
- GKF - o zwiększonej odporności na długotrwałe działanie ognia (wszystkie płyty gipsowo-kartonowe są niepalne), płyty tego rodzaju są ponadto nieco cięższe i bardziej wytrzymałe mechanicznie od zwykłych;
- GKFI - o zwiększonej odporności na działanie zarówno ognia, jak i wilgoci.

Typowa grubość płyt to 12,5 mm, produkowane są jednak także płyty innej grubości, np. 25 mm (płyty "grubas").

Szerokość płyt to 120 cm, wysokość natomiast wynosi od 260 do 300 cm. Płyty bardzo łatwo przycina się na żądany wymiar.

Profile obwodowe szkieletu ściany mocuje się do podłoża, sufitu oraz ścian konstrukcyjnych za pomocą kołków rozporowych. Typowy rozstaw słupków szkieletu wynosi 60 cm, co stanowi połowę szerokości płyty. Płyty gipsowo-kartonowe przykręca się wkrętami do słupków, a nie mocuje się ich do profili przy podłodze i przy suficie. Pomiędzy krawędzią płyt a podłogą oraz sufitem muszą pozostać szczeliny szerokości ok. 1 cm, inaczej uginanie się stropu mogłoby powodować pękanie płyt.

Wnętrze ścianki wypełnia się zwykle wełną mineralną (by poprawić izolacyjność akustyczną), a połączenia płyt szpachluje, wzmacniając połączenie siatką z włókna szklanego (ewentualnie innego rodzaju taśmą zbrojącą).