Bardzo gładkiego oraz równego podkładu wymagają wykładziny z PVC i dywanowe, a także płyty korkowe. Równy musi być także podkład pod parkiet klejony i cienkie panele podłogowe. Powierzchnię podłoża kontroluje się przez przyłożenie do niej łaty o długości 2 m i sprawdzenie występujących pod nią prześwitów.
Dla cienkich pokryć podłogowych prześwit nie może przekraczać 2 mm i może pojawić się jedynie w jednym miejscu. Przy pokryciach z parkietu klejonego do podłoża, prześwit może wynosić 3 mm w liczbie do 3 nierówności na długości łaty. Pod pokrycia układane na matach wyrównujących lub z płytek ceramicznych, nierówności mogą wynosić 3-5 mm na długości łaty.
Wyrównanie podłogi wykonuje się najczęściej ze specjalnych zapraw samopoziomujących, które po połączeniu z wodą przez krótki czas mają bardzo płynną konsystencję. Łatwo jest je rozprowadzić, wypełniając wszelkie nierówności. Ich zaletą jest również to, że układają się poziomo w gładką powierzchnię, jakiej nie udaje się uzyskać podczas użycia tradycyjnych zapraw.
Po stężeniu wylewka tego rodzaju nie ustępuje właściwościami mechanicznymi warstwom wyrównawczym z tradycyjnych materiałów. Część wylewek samopoziomujących może nawet służyć jako ostateczna warstwa przeznaczona do użytkowania, np. w warsztacie czy garażu. Nie wyglądają wprawdzie atrakcyjnie, ale łatwo je wykończyć okładziną z terakoty lub specjalną farbą do posadzek.
Przygotowując zaprawę na wylewkę samopoziomującą, trzeba bardzo dokładnie przestrzegać proporcji wody oraz suchej mieszanki. Masa zbyt gęsta nie będzie się dobrze rozlewać. W zbyt rzadkiej może natomiast dojść do rozdzielenia składników, a to znacznie pogarsza wytrzymałość jej powierzchni. Proces mieszania, wylewania i wstępnego rozprowadzania nie może trwać dłużej niż kilkadziesiąt minut. Wymaga to sprawnej organizacji pracy, szczególnie w przypadku dużych powierzchni.
Grubość wylewanej warstwy powinna mieścić się w granicach podanych przez producenta, np. 1-5, 2-10 czy 10-25 mm. Zaprawy samopoziomujące sprzedawane są w różnych odmianach, przystosowanych do określonej grubości wylewek. Wylewka grubowarstwowa nie rozleje się dobrze w cieńszej warstwie, cienkowarstwowa zaś, ułożona grubszą warstwą, będzie miała skłonność do spękań skurczowych. Wylewki samopoziomujące są dość drogie i dlatego zaleca się wykonywanie z nich jedynie warstw wierzchnich o niewielkich grubościach.
(Fotografia tytułowa: Henkel)
Najczęściej komentowane