- Izolacje akustyczne. Używa się do niej specjalnego styropianu tzw. akustycznego, choć najczęściej wybieranym produktem są płyty z wełny mineralnej skalnej lub maty z tworzywa sztucznego.
- Izolacje termiczne. Do podłóg przeznaczone są przede wszystkim płyty ze styropianu EPS 100-038 o gęstości min. 20 kg/m³ (im wyższa gęstość, tym większa odporność styropianu na ściskanie). Na stropie międzykondygnacyjnym może wystarczyć płyta grubości 1 cm, ale w podłodze na gruncie musi mieć co najmniej 6-8 cm. Oczywiście odpowiednia grubość warstwy izolacyjnej powinna być podana w projekcie. Jeśli izolacja ma być gruba, wówczas płyty najlepiej jest układać w dwóch warstwach (z przesunięciem spoin - mijankowo). Ułatwia to łączenie płyt i eliminuje mostki termiczne.
- Izolacje przeciwwilgociowe. Trzeba ją układać w miejscach, w których podłoga może podciągać wilgoć gruntową. Dawniej tego rodzaju zabezpieczenie wykonywało się z lepiku. Obecnie znacznie częściej stosuje się powłoki bezspoinowe lub elastyczne membrany wodoszczelne (folia w płynie). Takimi izolacjami chroni się podłogi zarówno przed wilgocią gruntową, jak i przed wilgocią, która zagraża przegrodom w łazience, gdzie wprawdzie nigdzie nie stoi woda, ale często jest wilgotno. Izolację przeciwwilgociową układa się bezpośrednio na podkładzie, a dopiero na niej ocieplenie.
- Izolacje wodoszczelne w pomieszczeniach mokrych. W miejscach takich jak pralnia, w których umieszcza się wpust podłogowy do kanalizacji, stosuje się izolację typu ciężkiego układaną na podkładzie, który powinien być uformowany z co najmniej jednoprocentowym spadkiem (1 cm na odcinku 1 m) w kierunku wpustu.
- Izolacje paroszczelne. Jeśli podłoga jest zagrożona wilgocią mogącą przedostać się od dołu, np. ze znajdującej się poniżej pralni, należy sięgnąć po izolację paroszczelną. Wykonuje się ją z takich samych materiałów co przeciwwilgociową, ale umieszcza bezpośrednio na stropie.
Najczęściej komentowane